Σ’ ένα πολύ μεγάλο βαθμό, το ντοκιμαντέρ αυτό είναι «DIY»: γυρισμένο, μονταρισμένο και επεξεργασμένο με μηδαμινούς πόρους, ως επί το πλείστον από ανθρώπους που ποτέ προηγουμένως δεν είχαν δουλέψει σε παραγωγή ντοκιμαντέρ, αλλά που ήθελαν να το φτιάξουν, βλέποντας τους μουσικούς αυτούς να λιγοστεύουν χρόνο με τον χρόνο. (Για τους λόγους που συνέβη αυτό, βλ. και «Η ιδέα». Για περισσότερα, βλ. επίσης την «Εισαγωγή» στο βιβλίο Ο Κύπριος βιολάρης.)

Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έγινε μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου 2015, αν και στο ντοκιμαντέρ υπάρχει επίσης υλικό που γυρίστηκε σχεδόν μια δεκαετία πιο πριν, κατά τη διάρκεια της επιτόπιας έρευνας της Νικολέττας Δημητρίου, χρησιμοποιώντας διαφορετική τεχνολογία. Επιπρόσθετα, στην τελική εκδοχή συμπεριλαμβάνεται αρχειακό υλικό από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), καθώς και από δύο ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν από τους Βρετανούς όταν η Κύπρος ήταν ακόμα βρετανική αποικία (δεκαετία του 1930 και 1946).

Στο ντοκιμαντέρ υπάρχει επίσης πληθώρα φωτογραφιών: πολλές τραβήχτηκαν από τη Νικολέττα ειδικά για τον Κύπριο Βιολάρη, ενώ άλλες προέρχονται από τους ίδιους τους βιολάρηδες (ή τις οικογένειές τους) ή από ντόπιους φωτογράφους και αρχεία. Τα ονόματα όλων όσων προσέφεραν φωτογραφίες αναφέρονται στους τίτλους τέλους του ντοκιμαντέρ.

Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε ως επί το πλείστον με δύο κάμερες DSLR, με χειριστές τη Νικολέττα Δημητρίου και τον Κωνσταντίνο Τερλικκά. Για μία μόνο συνέντευξη (αυτήν των Κεμάλ Ντεβετζί και Αζίζ Καχραμάν) χρησιμοποιήθηκε επίσης μια κάμερα GoPro. Για κάποιες από τις πρώτες χρονολογικά συνεντεύξεις, χρησιμοποιήθηκε μόνο μία κάμερα DSLR. Λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, πολλές συντεντεύξεις γυρίστηκαν χρησιμοποιώντας μόνο το ενσωματωμένο μικρόφωνο των καμερών. Σε κάποιες από τις μεταγενέστερες συνεντεύξεις, χρησιμοποιήθηκε επίσης εξωτερικό μικρόφωνο.

Το ντοκιμαντέρ χρηματοδοτήθηκε μέσω μιας διαδικτυακής καμπάνιας του Κύπριου Βιολάρη στην ιστοσελίδα Kickstarter το 2015. Το ποσόν που μαζεύτηκε από την καμπάνια εκείνη επέτρεψε τη χρήση δεύτερης κάμερας, καθώς και μια πρώτη επεξεργασία του υλικού. Το 2020, μια χρηματοδότηση από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Κυπριακής Δημοκρατίας επέτρεψε στην ομάδα να ξαναεπεξεργαστεί το υλικό που είχε συλλεγεί, καθώς και να δημιουργήσει την ιστοσελίδα αυτή. Η νέα τεχνική επεξεργασία του ντοκιμαντέρ έγινε από τη Λήδα Αγιομαμίτη· η επεξεργασία και η μίξη του ήχου από τον Σταύρο Τερλικκά· και η ιστοσελίδα στήθηκε από τον Κωνσταντίνο Τερλικκά.